نیازهای تغذیه ای اسب

اسب می تواند از علوفه هایی مانند یونجه بعنوان اصلی ترین یا تنها منبع تغذیه به دلیل تخمیر در سکوم و روده بزرگ استفاده کند. با این حال هضم آنزیمی کربوهیدرات ها، پروتئین ها و چربی ها نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. این امر در روده کوچک رخ می دهد که محل اصلی جذب قندها، اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب با زنجیره طولانی، مواد معدنی و ویتامین های موجود در خوراک اسب است. هر یک از منابع غذایی که از هضم و جذب روده کوچک فرار می کنند، برای هضم میکروبی وارد روده بزرگ می شود، جایی که محصولات جانبی تخمیر میکروبی مانند اسیدهای چرب فرار، اسیدهای آمینه و ویتامین ها جذب می شوند. تخمیر بسته به نوع مواد اولیه موجود و همچنین درجه حرارت بدن و pH تغییر می یابد. بطور سنتی گفته می شود که باید حدود نیمی از ماده خشک خوراک مصرفی اسب را علوفه با کیفیت تشکیل دهد. توصیه های فعلی این است که اسبها روزانه حداقل 1/5 تا 2 درصد از وزن بدن خود را علوفه بر اساس ماده خشک دریافت کنند. این می تواند شامل چمنزارهای مرتعی، حبوبات یا علوفه های خشک شده مانند یونجه، جایگزین علوفه (به عنوان مثال پلت یونجه، تفاله چغندر) یا سایر منابع با فیبر بالا باشد. متوسط حداکثر مصرف ماده خشک روزانه توسط اسب معمولاً 2/5 تا 3 درصد از وزن بدن است (اگرچه برای بعضی از نژادها و گروه های سنی مانند کره اسب از شیر گرفته شده می تواند حداکثر 0/5 تا 1 درصد وزن بدن باشد). هنگام محاسبه جیره اسب باید این محدودیت های مصرف را در نظر گرفت.

اهمیت مصرف آب در اسب

نیاز آب بسته به شرایط محیطی، میزان کار یا فعالیت بدنی در حال انجام (یعنی آب از دست رفته در اثر تعریق)، نوع و مقدار خوراک (خوراک های خشک بیش از چمن های آبدار نیاز دارند) و وضعیت فیزیولوژیکی حیوان متفاوت است. متوسط حداقل نیاز روزانه آب یک اسب بزرگسال کم تحرک در یک محیط حرارتی خنثی، 5 لیتر به ازاء هر 100 کیلوگرم وزن بدن است. در این صورت، یک اسب بزرگسال 500 کیلوگرمی در شرایطی که حداقل فعالیت را داشته و با جیره مخلوط علوفه و غلات و یا چمنزارهای مرتع تغذیع شود، معمولاً 21-29 لیتر آب در روز می نوشد. اگر فقط با یونجه یا علوفه خشک تغذیه شود، مصرف آب تقریباً دو برابر می شود. شیردهی یا عرق کردن نیز نیاز اسب به آب را 50 تا 200 درصد افزایش می دهد. یک اسب 500 کیلویی که به مدت 1 ساعت در یک محیط گرم ورزش می کند ممکن است نیاز به نوشیدن بیش از 72 لیتر آب داشته باشد تا آب از دست رفته از طریق عرق و تبخیر را جبران کند. مادیان های شیرده برای حفظ سلامتی و تولید شیر به 12 تا 14 لیتر آب به ازاء هر 100 کیلوگرم وزن بدن نیاز دارند. دسترسی آزاد و نامحدود به آب تمیز معمولاً توصیه می شود، اگرچه اسب ها می توانند با دسترسی دوره ای (2 یا 3 بار در روز) سازگار شوند. با این حال ، دسترسی محدود باید به آرامی و طی چند روز انجام شود تا امکان سازگاری رفتاری فراهم شود. اگر زمان دسترسی محدود باشد ، اسب ها قادرند یاد بگیرند که بیشتر بنوشند. دسترسی ناکافی به آب باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش بروز کولیک، کم آبی بدن و سایر اختلالات متابولیکی می شود. عدم دسترسی به آب برای بیش از چند روز ممکن است منجر به مرگ اسب شود.

نیاز انرژی در اسب

نیازهای انرژی که در اسب به صورت مگا کالری انرژی قابل هضم بیان می شود، برای نگهداری، رشد، بارداری، شیردهی و کار متفاوت است. معادلات برای برآورد نیازهای انرژی در حالت های عملکرد یا تولید، اساساً از مطالعات نژادهای اسب سبک گرفته شده است. با این حال، نیاز به انرژی به طور قابل توجهی در اسبها متفاوت است. بعضی از اسبها به مقدار زیادی خوراک نیاز دارند و برخی دیگر در هضم و استفاده از خوراک بسیار کارآمدتر هستند. قابلیت هضم و ارزش انرژی مواد غذایی نیز ممکن است به طور قابل توجهی با مقادیر منتشر شده یا حتی آنالیزهای شیمیایی متفاوت باشد. بنابراین ، توصیه های کالری ارائه شده در اینجا باید فقط یک نقطه شروع برای تعیین نیازهای واقعی انرژی یک اسب معین در نظر گرفته شود. مقادیر تغذیه شده باید به گونه ای تنظیم شود تا نمره وضعیت بدن بین 4 تا 7 حفظ شود. در اسبهای لاغر و بسیار لاغر تحمل استرس و سرما کمتر و حساسیت به عفونت بیشتر می باشد. در اسب های چاق تحمل ورزش و گرما کمتر بوده و خطر ابتلا به لنگش، انسداد روده و لیپوم بیشتر است. در صورتی که اسبهای چاق برای مدت زمان طولانی (بیش از 24 ساعت) گرسنه بمانند، در معرض خطر چربی خون همراه با نارسایی کبدی قرار می گیرند. چاقی همچنین با مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز همراه است.

انرژی نگهداری اسب

برای حفظ وزن بدن و پشتیبانی از فعالیت عادی روزانه، انرژی قابل هضم (DE) اسب بالغ بدون فعالیت در شرایط بدنی مناسب به طور متوسط 0/03 مگا کالری بر کیلوگرم وزن بدن تخمین زده می شود. برای اسبهای چاق یا لاغر، وزن بدن ایده آل بر حسب کیلوگرم باید به جای وزن فعلی بدن برای محاسبه انرژی مصرفی استفاده شود. مصرف کالری در اسب چاق نباید به مدت طولانی (24 ساعت یا بیشتر ناشتا، کمتر از 1٪ انرژی دریافتی در روز) برای کاهش وزن یا آزمایشات پزشکی محدود شود زیرا خطر چربی خون و کبد چرب را به همراه دارد. هوای سرد نیاز انرژی را افزایش می دهد، به خصوص برای اسب هایی که فاقد سرپناه مناسب هستند. دمای بحرانی پایینی (LCT) برای اسبهای بالغ سازگار با سرما در کانادا منفی 15 درجه سانتی گراد تخمین زده شده است و باد، بارش و وضعیت بدن نیز بر LCT تأثیر می گذارد. LCT باید بر اساس میانگین دما و شرایط منطقه ای و شاید نوع اسب تخمین زده شود. به عنوان مثال، نژادهای با پوشش ضخیم مو، درجه حرارت پایین تری را نسبت به نژادهای با پوست و موی نازک تحمل می کنند.

انرژی مورد نیاز برای رشد اسب

علاوه بر نگهداری، اسبها برای رشد مناسب نیز به مقادیر کافی انرژی نیازد دارند. مصرف خوراک باید برای حفظ نمره وضعیت بدن 5 یا 6 تنظیم شود، که با توجه به نژاد و در دسترس بودن خوراک متفاوت خواهد بود.

انرژی مورد نیاز آبستنی و شیردهی در اسب

در دوران آبستنی، اگر مادیان فعالیت زیادی نداشته و یا در معرض شرایط شدید آب و هوایی قرار نگیرد، مصرف انرژی قابل هضم نگهداری معمولاً تا 90 روز آخر بارداری كافی است. نیازهای انرژی در طی ماههای 9، 10 و 11 آبستنی به ترتیب با ضرب کردن نیازهای نگهداری تخمینی در 1/11، 1/13 و 1/2 برآورد می شود. با بزرگتر شدن جنین (2 ماه آخر بارداری)، مصرف علوفه کاهش می یابد و ممکن است لازم باشد تراکم انرژی جیره را با استفاده از کنسانتره های با انرژی بالاتر در اواخر بارداری در مادیان های با نیاز نگهداری بالاتر افزایش دهید. برای حمایت از شیردهی، NRC 2007 تخمین زده است که 792 کیلوکالری انرژی قابل هضم به ازاء هر کیلوگرم شیر تولیدی در روز باید به نیازهای نگهداری اضافه شود. اسبهای نژاد سبک شیرده (به عنوان مثال اسب عرب) هنگام تغذیه 28-31 مگا کالری انرژی قابل هضم در روز، وزن بدن را حفظ کردند. وضعیت بدن مادیان باید به طور منظم ارزیابی شود و در محدوده 5 تا 7 با استفاده از نمرات وضعیت بدن 1 تا 9 در طول بارداری و شیردهی حفظ شود. مادیان ها باید وزن بدن را حفظ یا افزایش دهند تا موفقیت تولید مثل را در فصل تولید مثل بعدی بهینه کنند.

نیاز پروتئین و اسیدهای آمینه در اسب

اگرچه مقداری از سنتز و جذب اسیدهای آمینه میکروبی در سکوم و روده بزرگ اتفاق می افتد، اما برای تأمین نیاز به اسید آمینه اسب های در حال رشد، فعالیت یا شیرده کافی نیست. بنابراین، کیفیت پروتئین خوراک ارائه شده به این دسته از اسب ها مهم است. برآورد می شود که کره اسب از شیر گرفته شده به 2/1 و کره اسب یک ساله به 1/9 گرم لیزین به ازاء هر مگاکالری انرژی قابل هضم در روزه نیاز داشته باشد. نیازهای سایر اسیدهای آمینه برای نژادهای دیگر تعیین نشده است. با این حال، اگر از علوفه و کنسانتره های با کیفیت خوب در جیره غذایی اسب استفاده شود، مقادیر توصیه شده برای پروتئین خام می تواند کافی باشد. به نظر می رسد تعادل اسیدهای آمینه در یونجه و سویا از آنچه در دانه های غلات (به ویژه ذرت) یا اکثر علوفه هایافت می شود، بهتر باشد. این امر باید هنگام فرمول بندی جیره های اسب، به ویژه برای اسب های جوان که به سرعت رشد می کنند مورد توجه قرار گیرد. اسب های در حال رشد نیاز پروتئین بالاتری (معمولاً 14 الی 16 درصد کل جیره) نسبت به اسب های بالغ (8 تا درصد جیره) دارند. اسبهای پیر (بالای 20 سال) ممکن است برای حفظ وضعیت بدن به پروتئین دریافتی معادل اسبهای جوان و در حال رشد نیاز داشته باشند. با این حال، عملکرد کبدی و کلیوی باید قبل از افزایش مصرف پروتئین اسب های پیر ارزیابی شود. رشد جنین در طی یک سوم آخر بارداری تا حدودی پروتئین مورد نیاز (10 تا 11 درصد از کل جیره) را افزایش می دهد و شیردهی نیز (12 تا 14 درصد از کل جیره) نیازها را بیشتر می کند. ظاهراً فعالیت پروتئین مورد نیاز اسب را به میزان قابل توجهی افزایش نمی دهد، به شرطی که نسبت پروتئین خام به مگاکالری انرژی قابل هضم در جیره ثابت بماند و نیازهای الکترولیت و آب افزایش یافته تأمین شود.

نیاز اسب به مواد معدنی

نیاز به کلسیم و فسفر باید مورد توجه دقیق قرار بگیرد. با این حال، سایر مواد معدنی مانند الکترولیت‌های پتاسیم، سدیم، منیزیم و برخی از مواد معدنی کمیاب نیز در ارزیابی جیره‌ای از اهمیت برخوردار هستند. مصرف بیش از حد مواد معدنی مانند سلنیوم، روی و غیره ممکن است به اندازه کمبود آن مضر باشد. سهم کل مواد معدنی و در دسترس بودن از تمام بخش‌های جیره (علوفه و علوفه، کنسانتره، و همه مکمل‌ها و حتی آب که می‌تواند سرشار از آهن و سایر مواد معدنی باشد) باید هنگام ارزیابی مصرف مواد معدنی در نظر گرفته شود. غلظت های موجود در خون برای هیچ یک از ماکرومینرال ها به ویژه کلسیم، منعکس کننده میزان دریافت از طریق خوراک نیست.

کلسیم و فسفر

نیاز به کلسیم و فسفر در طول رشد بسیار بیشتر از نیاز نگهداری حیوانات بالغ است. یک سوم آخر بارداری و همچنین شیردهی نیز نیاز را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. اسب‌های مسن (بیش از 20 سال) ممکن است به فسفر بیشتری نسبت به نگهداری اسب های بالغ نیاز داشته باشند (0/3 الی 0/4 درصد از کل جیره). در صورت کاهش عملکرد کلیه، باید از مصرف بیش از حد کلسیم (بیش از 1 درصد از کل جیره) در اسب های مسن اجتناب شود. برای همه اسب ها، نسبت کلسیم به فسفر باید بیشتر از 1:1 باشد. نسبت مطلوب 1/5 به 1 است، اگرچه اگر فسفر کافی تغذیه شود، کره‌ها ظاهراً نسبت 3:1 و اسب‌های بالغ جوان حتی بیشتر از این نسبت را تحمل می‌کنند. فعالیت اسب به میزان قابل توجهی نیاز به کلسیم یا فسفر را افزایش نمی دهد. کلسیم و فسفر مورد نیاز اسب بغیر از میزانی که از طریق اجزای خوراک تأمین می شود، از منابعی چون کربنات کلسیم و دی کلسیم فسفات فراهم می شود.

نمک

بر خلاف سایر گونه های اهلی، نیاز نمک در اسب به طور قابل توجهی تحت تأثیر میزان عرق کردن حیوان قرار می گیرد. توصیه می شود که خوراک اسب حاوی 1/6 الی 1/8 گرم نمک به ازای هر کیلوگرم ماده خشک باشد، اگرچه اطلاعات محدودی در مورد نیازهای دقیق وجود دارد. نمک، چه به صورت بلوک یا شل در ظروف، باید آزادانه در دسترس باشد، اما اگر جیره حاوی نمک کافی برای رفع نیازهای غذایی باشد، نباید از آن استفاده کرد. نمک و الکترولیت‌ها ممکن است به غذا یا آب اضافه شوند تا جایگزین مقادیر از دست رفته از طریق فعالیت شدید شوند، اما مکمل‌های اجباری طولانی‌مدت در صورت عدم نیاز، باعث افزایش دفع می‌شوند که توانایی هورمونی هومئوستاتیک را برای تطبیق با مقادیر زیاد دفع از طریق عرق کردن را کاهش می‌دهد. تجویز خوراکی اجباری خمیرهای نمک غلیظ (الکترولیت ها) به اسب های کم آب می تواند باعث ناراحتی شکمی شود. برخی از اسب‌ها، معمولاً آن‌هایی که در غرفه‌ها نگهداری می‌شوند، احتمالاً به دلیل مصرف محدود غذا و یا بی‌حوصلگی، مقادیر زیادی نمک مصرف می‌کنند. این موضوع تا زمانی که آب کافی در دسترس باشد مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند، اگرچه مصرف آب و ادرار را افزایش می‌دهد. مسمومیت با نمک بعید است مگر اینکه اسب محروم به طور ناگهانی اجازه دسترسی آزاد به نمک را داشته باشد، یا اگر آب در دسترس اسب ها نباشد و نمک اجباری تغذیه شود. محتوای نمک بیش از حد خوراک یا آب مصرف اختیاری نمک توسط اسب را محدود می کند و از سمیت جلوگیری می کند اما اسب را در معرض خطر کمبود انرژی قرار می دهد.

منیزیم

بر اساس مطالعات محدود، نیاز روزانه به منیزیم برای نگهداری 0/015 گرم بر کیلوگرم وزن بدن برآورد شده است. تخمین زده می شود که اسب های در حال فعالیت به دلیل از دست دادن عرق، به ترتیب به 0/02 تا 0/03 گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای فعالیت های سبک تا شدید نیاز دارند. نیازهای رشد به خوبی مشخص نشده است، اما 0/07 درصد از کل جیره تخمین زده شده است. اکثر خوراک های تجاری مورد استفاده برای اسب ها حاوی 0/1 تا 0/3 درصد منیزیم هستند. اگرچه کمبود آن بعید است، تتانی ناشی از کمبود منیزیم در مادیان های شیرده و اسب های تحت استرس حاد گزارش شده است. حد بالای مصرف توصیه شده بر اساس داده‌های سایر گونه‌ها 0/3 درصد ماده خشک جیره تخمین زده می‌شود، اما اسب‌های بالغ با جیره‌هایی با محتوای منیزیم بالاتر بدون عوارض جانبی ظاهری تغذیه شده‌اند. مصرف زیاد منیزیم یک اثر آرام بخش دارویی روی اسب دارد، اما دوزهای زیاد سولفات منیزیم نیز ملین هستند.

پتاسیم

مصرف پتاسیم توصیه شده برای نگهداری در اسب بالغ 0/05 گرم بر کیلوگرم وزن بدن است. اکثر علوفه ها حاوی بیش از 1 درصد پتاسیم هستند و جیره های حاوی بیش از 50 درصد علوفه، بیشتر از حد کافی پتاسیم برای نگهداری اسب تأمین می کنند. اسب‌های در حال فعالیت، مادیان‌های شیرده و اسب‌هایی که داروهای دیورتیک‌ را دریافت می‌کنند، به دلیل از دست دادن عرق، شیر و ادرار، نیاز بیشتری به پتاسیم دارند اما اگر جیره‌های پر علوفه استفاده می‌شوند، نیازی به مکمل‌های اضافی ندارند مگر اینکه دفع پتاسیم حاد و زیاد وجود داشته باشد (مثلاً مسابقه طولانی مدت). فعالیت سخت ممکن است نیازهای پتاسیم را تا ضریب 1/8 افزایش دهد. پیشنهاد شده است که جیره های تغذیه شده برای اسب های سخت کوش باید 4/5 گرم پتاسیم به ازای هر مگا کالری انرژی قابل هضم داشته باشد. این مقدار به راحتی توسط اکثر علوفه های با کیفیت و کنسانتره های تجاری اسب تأمین می شود. اگرچه مقدار زیاد پتاسیم معمولاً به طور موثر توسط کلیه ها در اسب های سالم دفع می شود، هیپرکالمی حاد ناشی از جذب سریع مخلوط نمک غلیظ می تواند باعث ایجاد آریتمی های قلبی کشنده شود. حتی در اسب های دارای فعالیت زیاد باید از مکمل های خوراکی اجباری با دوزهای زیاد نمک پتاسیم اجتناب شود.